DESCRIPCIÓN DEL BLOG

Este espacio nació para contar la aventura de unos deportistas gallegos que del 4 al 11 de septiembre de 2010 se enfrentaron a la GORE-TEX TRANSALPINE RUN: 8 etapas, 305 kilómetros, y un acumulado vertical de 13.500 metros. Superado con éxito ese reto, este BLOG no termina aquí, queda como punto de encuentro para próximas carreras, aventuras, maratones o lo que sea, para todos los que amamos el deporte y la naturaleza.

De Galicia al fin del mundo...¡Seguid visitándonos! ¡Es hora de correr!

TEAM GALICIA TRANSALPINE

El equipo REDONET GALICIA TRANSALPINE está formado por:
Juan Carlos Martul Hernández (alias Juan Carlos) y Roberto Rodríguez Maceira (alias Rober).
Juan Carlos Martul Hernández
Lugo. 44 años. Funcionario


Aunque en carreras en ruta ya lleva un tiempo, y hace años solía hacer cross, en montaña no tenía mucha experiencia hasta ahora. Se estrenó hace dos años en la Ultra Trail Geira Romana, que fue la más dura para él, pero también ha terminado todas las carreras en las que ha participado. 
¿Cómo surge la idea de apuntarse a esta carrera?
Un correo que mandó Nano. No terminé de leerlo, lo borré directamente, me parecía una locura. Unos días después volvió a mandarlo, diciendo que ellos ya habían decidido apuntarse. Ahora ya me paré un poco más a leerlo, y después de hablar con ellos decidí que sería una oportunidad única.
¿Cómo ha sido la preparación de la carrera durante este año?
Difícil, debido a que requiere muchas horas de entrenamiento y mucha constancia. Un gran esfuerzo haciendo un trabajo de base y mucho gimnasio. Cuatro días a la semana de carrera (dos rodajes suaves y dos por el monte, uno de ellos largo, entre dos y media y tres horas) y dos o tres días de gimnasio. Poco a poco iba incrementando el volumen hasta llegar a las diez horas de carrera semanales, cuatro o cinco de gimnasio y haciendo una media de 80 kilómetros a la semana. Lo dicho, un gran esfuerzo.
¿Cuál es el objetivo para la Gore-Tex Transalpine Run 2010?
Sin duda, terminar. Todo lo que venga a mayores será un regalo añadido.
Roberto Rodríguez Maceira
Nigrán. 32 años. Economista


Otro de los jóvenes del grupo, reside en Nigrán y trabaja en Oporto, y junto su compañero de equipo son los dos únicos componentes de los Equipos Redonet Transalpinerun que no son de Ourense. Lleva más de cuatro años corriendo pero su primera carrera seria fue la del Alto Sil y hasta ahora ha terminado todas las carreras en las que ha participado. Guarda un especial recuerdo de su primera carrera con dorsal, lloviendo en pleno mes de agosto. Los peores momentos han sido los ocho meses del pasado año que no pudo correr por culpa de una lesión.
¿cómo surge la idea de apuntarse a esta carrera?
¡Una liada! Por un lado el famoso "...si se apunta fulano, contad conmigo...", pensando que fulano (en este caso Juan Carlos, mi pareja en la carrera) diría que ni de coña. Por el otro lado mi mujer y mi suegra convenciéndome para que me apuntara, que no dejase escapar esta oportunidad de ir a los Alpes con este grupo, que son cosas que pasan una vez en la vida!! Y es que a mediados de julio fuimos padres por primera vez y eso era lo que me echaba para atrás. Pero al final, ya ves, aquí estamos 12 apuntados con ganas de vivir una experiencia bestial en lo personal y en lo deportivo, aunque en mi caso mas en lo personal.
¿Cómo ha sido la preparación de la carrera durante este año?
Francamente muy dura por las lesiones. Me preparé un plan de 20 semanas, siempre con 3 de carga y una de descarga intentando tener una competición al final de esa semana. Cuando empecé a notar que iba progresando muy bien y habituándome a la montaña, tuve una lesión durante una carrera. Fueron casi 2 meses sin poder correr. Cuando de nuevo iba recuperando sensaciones, clack, de nuevo la rodilla izquierda. Reposo, fisioterapia e intentando recuperar a tiempo. Entrenaba como mucho unas 8-10 a la semana (las semanas de mas carga). Las de menos sesiones habrán sido de unas 5 horas, haciendo unos 80km semanales mas o menos, mas alguna sesión de bici y gimnasio. 
¿Cómo afecta el entrenamiento a tu vida personal?
El entrenamiento me quita, sin duda, mas horas de estar con mi familia y amigos o con otras formas de gestionar el tiempo libre (ocio, viajes, etc). 
¿Cuál es el objetivo para la Gore-Tex Transalpine Run 2010?
Acabar vivo!! En serio, pasarlo de vicio, hacer piña con el grupo que vamos e intentar acabar lo mas decentemente posible...y después, si conseguimos ser los mejores de los 12, pues mejor! Espero que ser “finisher” sea una realidad el 11 de septiembre para todo el grupo.





Juan Carlos es un corredor veterano e inteligente, sabe llevar su ritmo muy bien y no se altera por nada. Se nota que tiene experiencia en el monte (aunque no como corredor). Tiene buenas condiciones fisicas y está muy bien preparado tanto fisica como mentalmente para esta carrera.

Roberto, es uno de los benjamines del grupo. Es un corredor potente y con muchas ganas, aunque una lesión le ha mermado un poco su preparación seguro que no tiene problema alguno para ir con su compañero a lo largo de todo el recorrido. Acaba de ser papá y eso tambien se nota en las horas de sueño y descanso. De todas formas es uno de los galgos del grupo y seguro que dará que hablar en la prueba.













21 comentarios:

  1. CHICOS TODAVIA NO TENEIS MOTE, ESPERO PONEROSLO A LO LARGO DE LA PRUEBA, AUNQUE CREO QUE PARA JUAN CARLOS LE VA BIEN ICEMAN , ROBERTO PRONTO TE CAERA.
    OJO TODO DE BUEN ROLLO

    ResponderEliminar
  2. Sí tenemos mote, los "flacuchos", je je aunque uno de ellos come a dios...pero bueno...
    sin duda los de más calidad, los que más corren..(los más delgados, claro...), Los más meticulosos con el enteno , los del libro, los del plan...se complementan perfectamente...si la lesión respeta a Robero lo harán muy bién...seguro.

    ResponderEliminar
  3. Supongo que con lo del comilon te estaras refiriendo a Juanito, no?

    ResponderEliminar
  4. claro, porque tú comes poco vaya, ...poca cantidad pero comes 40 veces ....así te mantienes león...
    a cuidarse y a cuidar a la niña.

    ResponderEliminar
  5. PUES ROBERTO, VAS JODIDO PARA CONSEGUIR TU OBJETIVO DE QUEDAR DE PRIMERO DE OOS 12... PORQUE ES EL MISMOS QUE EL MIO, JE JE...ME ENCANTRA ESE CARACTER COMPETITIVO. AHORA QUE HAS DESCUBIERTO TUS CARTAS, TE AHAS CONVERTIDO EN ENEMIGO ÍNTIMO...QUE SEPAS QUE EL TEAM CID-FORMOSO ESTÁ PREPARANDO SERIES DE VELOCIDAD POR SI NOS LO TENMOS QUE JUGAR AL SPRINT...JE JE

    VEÑA SITE PARA TODOS QUE ESTÁ FEITO...

    ResponderEliminar
  6. Anónimo8/9/10 15:36

    Hola fieras:¡Ai..mimá,si non me chegan a avisar eu veña a escribir a traves do FB do Juanito (porque eu de momento non quero telo),e vos sin enteráros(,bueno Roberto si que é o receptor das miñas consignas tipo¡¡Pegarlle o cambiazo ós bastons do Sargent que así non hai quen lle gane ¡¡,cad un tira paśi)De que estou tódolos dias esperando as noticias da chegada,e que vos diga Juanito que me ten que dar o parte de todos. E despois con calma xa disfruto dos comentarios e fotos que mandade.
    Non estou ahí pero durante as horas da carreira mentalmente mando ánimos.

    Por certo eu non son a autora de esa foto de Juan Carlos, si esa na que parece Gaspar,aquel que foi presi do Barsa.Menos mal que ahora Roberto lle saca unhas nas que se reconoce,Non e coña oxe un amigo me preguntaba que cal era el.

    Bueno rapaces veña...veña...veña...CAMPEONS
    Leonor

    ResponderEliminar
  7. La Aurori & El Henry8/9/10 19:18

    Adelante homdre del 600
    La carrera transalpina es tuya
    (esto va with music)
    Klafuerzavosacompañe

    ResponderEliminar
  8. Anónimo9/9/10 07:09

    Menuda aventura y esfuerzo, solo apto para deportistas de verdad. Que envidia de experiencia y de paisajes. Lo que merece la pena cuesta esfuerzo dicen, asi que estais viviendo algo excepcional. Animo super Juan Carlos y Roberto. Me acuerdo ahora de mi excursion con Juan por Ordesa. Añisclo en plan tranquilo, un paseo para vosotros de aperitivo, para mi me llegaba. Muchisimo animo a los dos. Tu primo y amigo pepé. El hijo de Roberto se sentira algun dia orgulloso, y a ti Juan ya nos tienes admirados, volador, navegante, corredor en los Alpes. Un abrazo.

    ResponderEliminar
  9. Anónimo9/9/10 12:11

    Todos bien, lo pasamos muy bien la celebracion de hermanos dia7 en casa. Le di el recado a tu hermano y nieto, ya t escribiran.
    Un beso fuerte de papa y mio. Mama. Para Juan carlos.

    ResponderEliminar
  10. Robi!! animo!! vais de put..... madre....
    Seguir asi!!

    Un abrazo desde Portugal!!

    ResponderEliminar
  11. estais echos de hierro
    espero que lo logreis todos y despues a disfrutar que os lo mereceis
    cada vez que veo las fotos o el video tiemblo
    suerte a todos y en especial a ti Juanito

    ResponderEliminar
  12. Anónimo9/9/10 18:39

    Veña Juanito ,Roberto que xa está ahi o sábado ,despoi de un día un pouco nublado ven outro con sol,moito animo e coidadiño con esos xeonllos (rodillas),xa veras com mañan van a estar de coña,de coña da boa ,Juanito vai pensando nesos albariños que imos tomar,nesas comidiñas do Gaivota,neses voos en San Martinho,..xa verás ,Xa estades rematando e com dice Pepé sodes unhos máquinas.
    Moi......tos biquiños ,e Veña...veña....veña..

    Leonor

    ResponderEliminar
  13. Anónimo9/9/10 19:47

    PARA JUAN CARLOS MARTUL: hola Juanchito: en begonte estamos alucinando con todo lo que haces. Ya vemos que hay mucho ambiente y mucha nieve. Dice papá que a ver si con todas esas caminatas te baja el colesterol. Segun dicen las malas lenguas por ahi ya vemos que comes "a Dios" (espero que ese comentario fuera por ti) así que mamá ya se queda tranquila . Dicen que te cuides mucho y que ya nos darás la receta para estar tan ágiles y fuertes como tú aunque también dicen que cuando tengas sus años ya veremos que carreras te pegas. Bicos de los cuatro, bueno de los cinco, también de Cesar. Ah! El día 7 hicimos una cena y vinieron también las tías y el tío Geno y todo muy bien. Te echamos de menos. Bicos y apertas. ¡¡¡¡¡¡Animo campeón!!!!!! Te iremos a recibir con pancartas.

    ResponderEliminar
  14. Anónimo9/9/10 22:26

    Monstruos, que sois unos monstruos, que ya no os queda nada, fijaos en lo bueno: aire puro, arroyos de aguas cristalinas, bellos paisajes y una alegre caminata para abrir el apetito ¿que más se puede pedir?
    Solo os quedan dos días para hacer historia. Está en el bote.
    Un abrazo

    Enrique y Aurora

    ResponderEliminar
  15. Muchos animos para Juan Carlos que aunque hoy fue una etapa dura el sabe apretar los dientes como nadie y sacar fuerzas de donde no las hay...nos vemos comiendo marisco de aqui a nada para celebrarlo!!!!! ANIMO EQUIPO from Valverde.

    ResponderEliminar
  16. Menudo paseo os estais pegando. Disfrútalo, pasalo lo mejor que puedas y mucho mucho mucho ánimo padrino. Un bico muy fuerte.

    Carlos.

    ResponderEliminar
  17. Sitooo...pero que pedazo de paisajes os estáis pateando. Desde aquí un empujoncito que os queremos ver con la camiseta de finisher 2010.

    ResponderEliminar
  18. Venga Juanchi ánimo que ya te queda poco. Eres un campeón. Piensa en la empanadita de manzana de Carril. Un último empujón que el sábado ya está ahí. Biquiños desde Begonte

    ResponderEliminar
  19. Ya lo teneis, despues de meses de sueños, esfuerzos, planes, constancia y voluntad, es el momento de disfrutar en el final de la travesia. Saborearlo porque estais haciendo Historia. Hasta a mi me va a apetecer empezar a correr, claro a otro nivel. No queda casi nada, lo teneis en las manos, bueno en las piernas, en el corazon, y en esa voluntad ferrea que demostrais. Pepé desde Lugo. Ese Juan, ese Roberto, xa ta.

    ResponderEliminar
  20. Enhorabuena chicos, sin palabras. eres un fuera de serie padrino. lo celebraremos cuando vengas!!! un bico enorme!!

    Carlos.

    ResponderEliminar
  21. ME ALEGRO POR LOS DOS
    IMPRESIONANTE
    UN BICAZO JUAN Y OTRO PARA TU COMPAÑERO
    ESTHER P

    ResponderEliminar