DESCRIPCIÓN DEL BLOG

Este espacio nació para contar la aventura de unos deportistas gallegos que del 4 al 11 de septiembre de 2010 se enfrentaron a la GORE-TEX TRANSALPINE RUN: 8 etapas, 305 kilómetros, y un acumulado vertical de 13.500 metros. Superado con éxito ese reto, este BLOG no termina aquí, queda como punto de encuentro para próximas carreras, aventuras, maratones o lo que sea, para todos los que amamos el deporte y la naturaleza.

De Galicia al fin del mundo...¡Seguid visitándonos! ¡Es hora de correr!

martes, 7 de septiembre de 2010

CRÓNICAS Y FOTOS DE LA 3ª ETAPA

Hola a todos.
Ya habéis leído los tiempos de llegada y espero que visto los impresionantes vídeos de la organización. Ahora llega el turno de las crónicas de Lalo, Roberto y Nano, así como las fotos del día. ¡Vaya aventura que están viviendo! ¡Y que bien van todos! Bueno, Jordi, Formoso, Casiano, Sargento Pérez, Juan Carlos y Roberto están que se salen!!
"¡MADRE MÍA menuda etapa! Hoy 47 KM sin descanso. Desde la salida ya 10 km de subida pasando por una famosa estación de esquí con unas rampas que asustaban para coronar a 1936 m de altura y comenzar con una larga bajada de otros 10 km que te dejan los cuádriceps machacados. A continuación otra descomunal subida a 2100 m para entrar en el control del km 38 en 7 horas (el límite eran 8 horas); una vez pasado el corte hicimos la bajada de más de 1000 m en 9 km muy tranquilos para guardar fuerzas para mañana.
Por ahora nuestra estrategia está funcionando ya que nuestro único objetivo es acabar todas las etapas ¡y aún quedan 5! Como ya sabéis tres equipos vamos juntos lo que nos obliga a ir un poco más lentos pero hace que nuestro ánimo no decaiga. ¡El resto van como tiros!
Hoy estoy cansado y me voy pronto a la piltra así que hasta mañana."
LaLo





"Crónica Día 3: 48km y 4.500 metros de desnivel acumulado.
Estamos escarallados, pero con ganas de más montaña; y como mañana nos esperan otros 44km llegando a los 2.644 de altitud y esto de facebook en la BB me limita el numero de caracteres para escribir, hoy no me extenderé mas!
PD: podía haber ido mucho mejor, pero también podía haber sido peor...
PD2: hemos visto y pisado de todo: pista, asfalto, sendero fácil, complicado y con pendiente, nieve y mucho barro.
Saludos y gracias por vuestro interés."
Roberto



"Pues llego la temida etapa de 47 km. Al final 48. Hoy teníamos un planteamiento claro, acabar y desgastarnos lo justo. Acabar acabamos pero lo del desgaste justo como que no. De salida subida por pista forestal y para que se siga notando el caracter latino, subimos cantando "La vaca Lechera".pero poco hubo que callarse y meter la reductora para conseguir llegar arriba de la pista de ski más famosa de la zona. Aquí subimos juntos los 6 de siempre pero al llegar arriba los Lopez decidieron atacar y abandonarnos. Así que para arriba poco a poco y luego para abajo y llegamos al 2 avituallamiento con45 minutos de margen para afrontar lo más duro de la jornada con una terrible subida  y rematandolo por un cresteo por medio de nieve y barrro. De repente Moyi se pone a tirar y vislumbramos a los Lopez y en ese momento lalo y yo no nos retenemos y los cogemos antes del 3 avituallamiento. De ahí para abajo reteniendo que mañana nos esperan 45 km"
Nano.


De regalo una nueva forma de ver todas las fotos de la jornada:
¡Darle PLAY al vídeo!





9 comentarios:

  1. Anónimo7/9/10 07:54

    Ánimo!!!!
    Xa estamos no ecuador!!! Longas e duras etapas estas dúas... sodes uns cracks!!

    Graciñas polo blog, os comentarios, as fotos, os videos, e toda a información que nos ides dando aos que, en certo modo, sufrimos canda vós pensando na proeza que estades a levar a cabo.
    Ale: Ángel, Silvi, Alfonso e Iria tamén che siguen nesta páxina, e mándanche moitos azos.

    É primeira hora da mañá... é hora de correr!!!
    Ánimo chicos!!!

    María

    ResponderEliminar
  2. si señor sois de lo mejor! estos gallegos se lo merecen! un abrazo a todos y mucho mucho animo! lalo: lo primero que hizo alex en cuanto llego a casa fue entrar en el blog para ver las noticias ya ves que desde sudafrica tambien os siguen....enhorabuena a todos! estaremos pendientes de este magnifico blog,un beso

    ResponderEliminar
  3. Chicos...a por ellos..Lo estáis haciendo genial... Menuda carrera... estoy flipando con el blog... Os seguiré día a día para ver como va la cosa... Y yo quejandome de hacer 35kms a pie...en el camino de santiago... hasta me da verguenza decirlo... Además de veros, Moyano y Nano...también veo que hay más caras conocidas como Casiano... Animo chicos...! Por cierto, impresionantes las fotos y las vistas... Mete miedo! Bss. Cristina.

    ResponderEliminar
  4. Ignacio y Dionisio.7/9/10 14:38

    Dionisio e Ignacio!!!
    Somos amigos del gran crack Capitan Robi!!! y le enviamos un fuerte abrazo y toda nuestra energia positiva para terminar, a él y a su pareja que tiene que ser un santo por aguantarlo!!! que guevos teneis todos!!! menos mal que Dionisio y yo no estabamos el fatidico dia de la cena donde uno dijo a que no hay cojones a apuntarse en la prueba de Transalpine!!!
    ANIMO A TODOS Y MUCHO APOYO DESDE PORTUGAL!!!

    ResponderEliminar
  5. Ola,
    Animos rapaces, sodes uns cracks.
    Agora so falta a ultima parte, xa queda pouco.

    sds

    ResponderEliminar
  6. ¡¡ADMIRABLE!!
    Estou botado a perder, no medio da ruta de traballo mergúllome na BlackBerry pra leer as crónicas do día anterior. Tomo exemplo e convénzome de que a miña xornada é un paseo. ¡Queixámonos de vicio!

    Neste intre estou notando un pequeno mareo, estou certamente desacougado. ¿E logho qué pode ser?.
    Xa o teño, necesito a miña dose, a dose diaria de información da TRANSALPINE. Adrenalina ON LINE.
    Por favor que non tarde. ¿Cómo foi a xornada? ¿Qué tal están os nosos 12 LOBISHOMES?.
    Agardo con desacougo.
    Saúde e forza para todos, compañeiros. Eu sigo no sofá.
    VentoMadeira

    ResponderEliminar
  7. Animo chicos, ya queda menos. Estais muy fuertes y regulando asi las fuerzas llegareis muy bien. Saludos

    ResponderEliminar
  8. Cada día os admiro mas, que valor sólo ver el vídeo me pongo a temblar, espero que leais mi comentario, porque las chicas queriamos organizar una merienda cena el lunes 13 sobre las 20h en el club santo domingo, para felicitar a nuestros heroes, hemos hablado con maría que ya avisaba ella a conchi pero faltan muchos mas, la cosa serian unos pinchos con niños incluidos y vernos todos si los chicos veis el comentario decirselo a vuestras esposas y me vais diciendo cuanta gente se anima un beso casto para todos y otro no tanto para mi esposo

    ResponderEliminar
  9. Hola María, les voy a enviar un correito a los chicos comentándoles lo de Santo Domingo, ok?
    Un abrazo

    ResponderEliminar